Anne olmanın hayatınızı değiştirdiği bir sır değil. Hayatınızın her yönünün veya bir insan olarak görünüşünüzün birdenbire farklı göründüğüne katılmasam da, bazı şeylerin geliştiği ve sizin de ebeveynliğin sorumluluklarına uyum sağladığınız yadsınamaz. “Hoşçakal” diyeceğim şeyler hakkında belirsiz bir fikrim vardı, bu yüzden çoğunlukla o zaman anne olabileceğime ve anne olmak istediğime karar verdim. Ancak anne olmayanlar için hafife alınan şeyler benim en çok özlediğim şeylermiş; Birdenbire kaybetmem gerektiğini düşünmediğim şeyler.

Her gün hayatımın nasıl değiştiği ya da baba olmadığım için mızmızlanıp durmuyorum. Aksine, anne olmayı seviyorum ve bazı fedakarlıklar gerektirse de emeğimin meyvelerini günlük olarak görüyorum. Ben aynı zamanda bencil olma (ki bunun kötü bir şey olduğunu düşünmüyorum) ve ihtiyaçlarım ve arzularım hakkında düşünme yeteneğine sahip bir insanım. Sadece olmak istediğim şeyleri düşünmeyi bıraktığımda , bu genellikle bebeğim olmadan önce sürekli yaptığım bir şeydir; Yapması çok kolay olduğu için tamamen kabul ettiğim bir şey; Şimdi bir şey, sürekli planlama veya başka birinin yardımını gerektiriyor.

Nostalji gözüme çarptığında ve hayatımın nasıl olduğunu ve şimdi nasıl olduğunu düşündüğümde, yaşadığım değişikliklere (hem uyarıldığım hem de beklenmeyen) hayretler içinde kalıyorum. Birinin annesi olma fırsatına sahip olduğum için çok minnettarım ama desem yalan olur ve ayrıca zaman zaman şunları da kaçırmıyorum. Yani eğer çocuksuz bir insansanız, benim için bu 14 şeyi yapın ki, aynı anda kırgınlığınızı ifade ederken sizin aracılığınızla yaşayabileyim. Festival? Festival.

uyuma yeteneği

Öğlene kadar uyuyabildiğim günler geride kaldı ve ey sevgili uyku tanrısı, bu kayıtsızlığı daha sık ve kaba bir şekilde tatmayı ne kadar isterdim. Şimdi bebeğim beni sabah 5:30’da (kabaca her sabah) alıyor ve o iyi olduğu sürece “sabah insanım” olmaya hazırım. Pazar sabahı yürüyemiyorum. Rastgele bir Cumartesi günü yatakta ve Netflix’te kalamam. Ayağa kalktım ve aktifim, kahvaltı yapıyorum ve bitmemiş bir saat boyunca algoritma hakkında okuyorum ve bu tamamen aptalca. Yani bazen harika oluyor ama içinde uyumayı çok özlüyorum.

Sadece birkaç bagajla kapıdan anında çıkabilmek

Sonuncuya kadar kapıdan dışarı çıkana kadar beklediğimi, sabah kahvemi ya da anahtarlarımı içerken güne başlamaya pek hazır olmadığımı ama hazırlıklarımın yetersiz olduğunu bildiğimi hatırlıyorum. Şimdi, eğer evden bebeğimle birlikte ayrılmak istersem, bir şey olursa (öfke, şişmiş bir bebek bezi veya başka bir kıyafet değişikliği gerektiren bir dökülme gibi) bavula koymanız gereken her şeyi önceden planlamam gerekiyor. . Artık “evden hızlıca çıkmak” yok çocuklar.

Rahat hissetme yeteneği

Anne olmadan önce, San Diego’da (eskiden Seattle’da yaşıyordum) ailemi rastgele görmek için Batı Kıyısı’na uzun bir yolculuğa çıkabilirdim. Herhangi bir plan yapmadan Cuma günü saat 11:30’da dışarı çıkabilirim. Son dakikada bir konsere gidebilirim ya da her an bir spor müsabakasına katılabilirim. Evet artık yok. Şimdi bir şeyin sadece beni değil tüm ailemi nasıl etkileyeceğini düşünmem gerekiyor . Çocuğumun geçimini sağlayabileceğimden (her ne ise) emin olmak için her senaryoyu planlamam gerekiyor.

Akşamdan kalma durumunda kolayca hayatta kalma yeteneği

Bunların bir kısmını uzun yıllar boyunca derleyeceğim çünkü yaşlandıkça akşamdan kalma olma ihtimaliniz artıyor. Bununla birlikte, bir ebeveyn olduğunuzda, hafif bir akşamdan kalmayla uğraşmak cehennemin yedinci çemberidir, ikna oldum. Çocuklardan önce, kanepede uzanabilir veya kalkabilir ya da mide bulantısını kesmeye yardımcı olması için yağlı hamburgerler için bir oda arkadaşına veya arkadaşınıza yalvarabilirsiniz. Ebeveyn olduğunuzda, zaten ölüyken hayatta kalmak istediğinizde hala çalışmak, kahvaltı yapmak, oynamak, oynamak ve temizlik yapmak zorundasınız.

Günde birkaç kez başkasının sırtını silmemek

Bebek öncesi bebeğimle karşılaştığım kalabalığın tuvaleti nasıl kullanacağını bildiği gerçeğinden hemen hemen vazgeçtim. İnsanlara onları nasıl bitireceklerini öğretmek zorunda değildim ve bittiğinde onları silmek zorunda değildim ve bir ninja gibi rastgele uçan çişi atlatmak zorunda değildim. O günlerdi arkadaşım. Hey gidi günler.

Gerçekten konuşabilen insanlarla konuşmak

İlk anne olduğumda, (temelde) küçük bir insanım olmasına rağmen bu kadar yalnız hissetmek beni biraz şaşırttı. Doğum öncesi hayatımda konuştuğum insanların benimle sohbet edebildiğini tamamen düşündüm. Gerçek, iyi ifade edilmiş, iyi düşünülmüş bir yetişkin, hoş sohbet, sihirdir.

Özellikle korkutucu masa köşeleri ve nişler bulamamak

Her köşede tam ve tam bir panik görmediğim günleri özlüyorum. Bebeğim hareket ettiği anda, korkutucu olan en korkunç şeyleri buldum. prizler, sehpalar, bilgisayar ve telefon teli köşeleri, hangisi küçük bir plastik parçasından yapılmışsa; Yani liste uzayıp gidiyor.

Otomatik olarak suçlu hissetmeden sağlıksız fast food yemek

Bir bebeğiniz olduğunda, genellikle yemek pişirmek, yemek yemek ve sağlıklı yiyecekler sağlamak için daha uyumlu çaba harcarsınız. Keşke alsaydınız, başarılı bir şekilde satın alıp almadığımın bir önemi yoktu, ama ben o insanlardan biri değildim. numara. Düzenli olarak sağlıklı yiyecekler yiyorum ( pahalı adamlar) ve istenmeyen bir gece atıştırması için en iyi ramenleri veya şekersiz tacoları yemekten kesinlikle suçlu hissetmedim. Artık değil dostum. Artık değil. Şimdi yemek planlıyorum, organik satın alıyorum ve gıdaya insanca mümkün olduğunu düşündüğümden daha fazla para harcıyorum.

İnsanlar kariyer seçimlerini otomatik olarak sorgulamazlar…

Şimdi, eğer bir kadınsanız, hayatınızdaki herhangi bir seçim hakkında sorgulanacağınızı iddia ediyorum (eğer bunlar sosyal normlara aykırıysa ve önceden belirlenmiş cinsiyet klişelerini soruyorlarsa). Ancak, anne olmaya ve kariyerinize devam etmeye karar verirseniz, her ikisine de olan bağlılığınız hakkında, çocuk sahibi olmamanıza kıyasla çok daha fazla sorunuz olacaktır. İnsanların bana “her şeyi yapmaya mı çalışıyorum” (bu ne anlama geliyor?) ya da çalışmadığım için (neden ben?) suçluluk duyup duymadığımı ya da onunla çalışmanın zor olup olmadığını sormadığı günleri özlüyorum. Ve ya ol.

…ya da çalıştığın ya da her zaman onların yanında olmadığın için sevdiklerine ne kadar değer verdiğin

Anne olmadan önce kimse eşimi “yeterince” sevmediğime inanmıyordu çünkü spor yapıyordum. Ben de bir işi seçtim diye arkadaşlarıma, anneme veya kardeşlerime olan sevgimden kimse şüphe edemez. Evet, şimdi kendimi işime çok adadığım için oğlum için “yeterince adanmadığımı” düşünen insanlarla uğraşmak zorundayım. Bu bölümde, söylemeliyim ki, siz yaptınız.

o kadar çok şey var ki kimsenin umrunda değil

Dışkıların nasıl olduğuyla çok ilgileniyorum. orada dedim. Bebeğimin sağlıklı olduğundan ve yemeğini düzgün bir şekilde sindirip sindirdiğinden emin olmak için günlük olarak dışkıyı kontrol ediyorum. Yeni doğmuş bir bebekle aynı sebeplerden dolayı her saat başı kurbanı kontrol ederdim. Daha önce hiç bebek bakıcısı olmadım ve şimdi bu beni hayatıma götürüyor.

Tam vücut bağımsızlığı (umarım)

Bence bu ülkede her kadının tam bağımsızlığa sahip olduğunu varsaymak saflık olur. Ne de olsa, cinsel istismar ve kadınların üreme haklarının kötüye kullanılması bir salgın olmaya devam ederken, tanıdığım her kadın vücudu üzerinde %100 kontrol sahibi değil. Evet, beni üzen ve kızdıran da bu. Umarım, bunu okuyorsanız, o kadınlardan biri değilsinizdir ve umarım, bir gün, her kadın vücudunun tam mülkiyetinde söz sahibi olur.

Bunu söyledikten sonra, çocuksuz olduğunuzda, tüm çekimleri yapan küçük bir fetüsünüz veya insanınız olmaz. Hamileyken, neyi yiyip yiyemeyeceğinize fetüs karar verir (teşekkürler, sabah bulantısı). Yeni doğmuş bir bebeğiniz olduğunda ve emzirmeye karar verdiğinizde, göğüslerinizin artık size ait olmadığını hissedebilirsiniz. Kendi alanınızda olmamak stresli ve bazen sinir bozucu, beyler. Sürekli olarak başka biri tarafından dokunulmak, o kişi kendi yarattığın kişi olsa bile ve şimdiye kadarki en tatlı kişiydi.

Sadece kendinden sorumlu olmak

Bazen, dürüst olmam gerekirse, doğum öncesi hayatımda en çok özlediğim şey bu. Kimseyi umursamadığımı hatırlıyorum. Yaptığım seçimlerin çoğunlukla hayatım üzerinde yalnızca doğrudan bir etkisi olduğunu hatırlıyorum. Sürekli başka biri için endişelendiğimi hatırlamıyorum ve genellikle kendim için daha çok endişeleniyorum.

Sonra tekrar, başka bir insana rahatlık, sevgi, bakım ve koruma sağladığını bilmek inanılmaz. Oğlum korktuğunda, yorulduğunda veya hastalandığında bana ulaştığında ve beni kendi güvenliği olarak gördüğünde, çocuğuma özgür yaşam hakkında ne verdiğimi biliyorum (ve asla özlemiyorum) vazgeçtiğim tek şey bu. tamamen tekrar.